Wat is de betekenis van uitvallen?

uitvallen - Werkwoord 1. ergatief niet langer functioneren ♢ De zender is opeens uitgevallen. 2. ergatief verliezen van haar, naalden, bloembaden enz ♢ De kerstboom is al erg uitgevallen en kan beter maar opgeruimd worden. 3. ergatief niet doorgaan...

uitvallen - onregelmatig werkwoord uitspraak: uit-val-len 1. plotseling en heftig tegen iemand praten ♢ toen dat gebeurde, is zij wel tegen hem uitgevallen 2. loslaten of afvallen ♢ die hond is...

uitvallen: opgeven.

- op goed valle ‘t uit, op goed vallen uit, op goed geluk, lukraak.

In de bijw. uitdr. op goedvalle-het-uit, e.d. op goed geluk af; lukraak, in het wilde weg. En stappen maar, op goe-val-uit! VERMEYLEN 1962, 87. Veel zat er niet in het bruine koffertje ..., wat kleren en een handdoek, maar de paar leerboeken die hij er op goed valle ’t uit had bijgegooid waren zwaarder dan hij zich had voorgesteld, LA...

v., útfalle; (uitkomen), biteare, bislaen, útpakke.

...

(viel uit, is uitgevallen), 1. zich plotseling zijwaarts of naar buiten bewegen, een uitval doen ; — plotseling agressief spreken (tot): tegen iem. uitvallen; 2. losgaande vallen uit: zijn tanden, haren vallen uit; 3. wegvallen, niet meekomen, bij een tocht, een onderneming het niet kunnen volhouden: er zijn drie man bij die...

viel uit, i. uitgevallen (1 door vallen verdwijnen; nederstorten; loslaten en neervallen; 2 fig. wegvallen; 3 mil. een uitval doen; 4 zich driftig en heftig uiten; 5 gebeuren, uitkomen): 1. zijn haren zijn aan het uitvallen; onder uitvallend gesteente bedolven; 2. er zijn drie man uitgevallen; 3. de bezetting zal vannacht uitvallen; 4. die man kan...