Wat is de betekenis van UITLACHEN?

uitlachen - Werkwoord 1. (ov) door lachen bespotten Woordherkomst samenstelling van uit(bijwoord) en lachen(werkwoord)

uitlachen - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-la-chen 1. spottend om iemand lachen ♢ iedereen lachte hem uit toen hij een rok ging dragen Regelmatig werkwoord: uit-la-chen ik lach uit (... ik uitlach)...

v., útlaitsje; spottend —, útgnize, -gnyskje.

...

(lachte uit, heeft uitgelachen), 1. (onoverg.) ten einde lachen; 2. (overg.) door lachen bespotten : iem., een ongelukkige uitlachen ; iem. in het gezicht uitlachen; — (fig.) zich (om iem.) niet bekreunen : ik lach hem uit, ik geef niet om hem.

lachte uit, h., i. uitgelachen (1 lachende bespotten; 2 ten einde lachen); 1. iem. in 't gezicht uitlachen; 2. ben je eindelijk uitgelachen?

('uit) (lachte uit, uitgelachen) I. (heeft) 1. lachend bespotten ; iemand in ’t gezicht -. Syn. belachen. 2. zich niet bekreunen om ; ik lach hem uit. II. (is) ten einde lachen.

(lachte uit, heeft uitgelachen), 1. tot het eind toe lachen; 2. door lachen bespotten: iemand in het gezicht uitlachen ; ik lach hem uit, ik geef niet om hem.

UITLACHEN - (lachte uit, heeft uitgelachen), ten einde lachen; lachend bespotten; iem., een ongelukkige uitlachen; iem. in het gezicht uitlachen; — (fig.) zich (om iem.) niet bekreunen: ik lach hem uit, ik geef niet om hem. UITLACHING, v.