Wat is de betekenis van uitersten?

uitersten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord uiterste

(R.K.) datgene, wat de mens op het einde van zijn leven en nadien te wachten staat: de dood, het oordeel, de hemel en de hel. Sommigen voegen daarbij ook nog het vagevuur en het voorgeborchte.

(theol.). De U. van den mensch, d.i. datgene wat den mensch bij het eind van zijn aardsch leven en daarna ten deel valt, zijn de ➝ dood, het ➝ oordeel, de ➝ hemel en de ➝ hel. Ook worden er wel onder gerekend het ➝ voorgeborchte en het ➝ vagevuur. Zie ➝ Eschatologie. Lit.: P. Potters, Verklaring van den Katechismus (III 1929); Jos. de Brandt, Chri...