Wat is de betekenis van uiten?

uiten - Werkwoord 1. (refl) zich ~: uiting geven aan gevoelens ♢ Hij had vaak moeite zich te uiten. 2. (ov) zeggen ♢ Hij uitte een schreeuw. Woordherkomst Afgeleid van uit.

uiten - regelmatig werkwoord uitspraak: ui-ten 1. laten zeggen of blijken wat je voelt ♢ hij kan zich moeilijk uiten 2. het uitspreken of laten blijken ♢ je moet je ontevredenheid wel uiten...

v., uterje; veel — over, gâns losmeitsje oer; zich —, jin uterje, oppenearje; zich zeer ongunstig —, raer guod spuije, út in raer gat blieze.

...

(uitte, heeft geurt), als geluid van zich doen uitgaan, uitspreken: hij uitte bittere klachten; — te kennen gevet: zijn gedachten uiten; een vermoeden uiten; — zich uiten, zijn gedachten te kennen geven, zich uitlaten: hij heeft zich daarover nog niet geuit.

uitte, h. geuit (uitspreken, te kennen geven): geen woord kunnen uiten; zich uiten, zijn denkwijze te kennen geven.

(uitən) (uitte, heeft geuit) 1. te kennen geven : een mening de wens, de vrees -. 2. spreken: bittere woorden -. 3. z i c h -, zijn gedachten, gevoelens te kennen geven.

(uitte, heeft geuit), 1. uitspreken: een kreet uiten; zich uiten, zijn gedachten te kennen geven; 2. zich openbaren, vertonen: een ziekte die zich uit in, die deze symptomen heeft.

denom. van uit: iets uit, naar buiten brengen; vgl. innen.