Wiktionary (2019)
uitbundig - Bijvoeglijk naamwoord 1. het gewone of de maat overschrijdend, buitensporig, bovenmatig 2. op drukke, opgewonden wijze zijn gevoelens uitend Woordherkomst afgeleid van het Duitse ausbündig met het achtervoegsel -ig Synoniemen [1] abundant, overvloedig, rijk, rijkelijk, weelderig, welig [2] enthousiast, gee...
Muiswerk Educatief (2017)
uitbundig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: uit-bun-dig 1. met gezellige kleuren ♢ Truus draagt altijd van die uitbundige kleding 2. heviger dan normaal ♢ de directeur zwaaide hem uitbundige lo...
Dr. E. Schröder (1980)
De omschrijvingen, die men in de woordenboeken vindt: voorbeeldig, uitnemend, voortreffelijk, zijn niet meer in overeenstemming met het tegenwoordige taalgebruik. Wij zeggen: de kinderen hadden uitbundig plezier of: iemand uitbundig prijzen. De definitie der woordenboeken is echter historisch wel te verklaren. Het Duitse zelfstandig naamwoord Ausbu...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), 1. het gewone of de maat overschrijdend, hevig, buitengewoon, bovenmatig: iem. uitbundig prijzen, toejuichen; iem. uitbundige lof toezwaaien. 2. (van pers.) op drukke, opgewonden wijze zijn gevoelens uitend: kinderen en honden doen meestal erg uitbundig; — (van uitingen) zeer nadrukkelijk of hevig plaats hebb...
Jozef Verschueren (1930)
(uid'bundəch) bn. en bw. (-er, -st) [Dui. naar buiten gebonden stuk laken, dat als monster dient] bovenmatig, buitengewoon, uitnemend : -e lof; iemand toejuichen,
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
