Wat is de betekenis van turen?

turen - Werkwoord 1. (inerg) aandachtig, onderzoekend naar iets kijken ♢ Met een verrekijker tuurt hij naar de vogels. ♢ Kapitein Smit knijpt zijn ogen tot spleetjes en tuurt over de zee.

turen - regelmatig werkwoord uitspraak: tu-ren 1. met inspanning kijken, meestal waar het lastig te zien is ♢ hij tuurde in de donkere ruimte Regelmatig werkwoord: tu-ren ik tuur jij/u t...

is het aan een ketting of touw laten grazen (zie Tuieren).

v., digerje, dikerje, mikerje, gûkerje, kuere, mykje, eagje; in de verte —, (út)fierkje; -de bekijken, bidigerje, -mikerje -kuere, -pluer(j)e.

...

I. (tuurde, heeft getuurd), met inspanning zien, scherp kijken: op, naar iets turen; in de verte turen. II. (tuurde, heeft getuurd), (gew.) tuieren.

tuurde, heeft getuurd; scherp kijken: op een landschap zitten te turen; naar iets turen.

('tu:rən) (tuurde, heeft getuurd) strak, scherp kijken : op een tekening zitten. Syn. → begluren.

(tuurde, heeft getuurd), met inspanning scherp kijken: in de verte turen; staren: zitten turen.