Wat is de betekenis van tuba?

Het begrip tuba heeft 4 verschillende betekenissen: 1) groot koperblaasinstrument. koperen blaasinstrument dat bestaat uit een grote, zware, conische, gewonden buis met een brede naar boven gerichte klankbeker, dat voor de toonvorming voorzien is van ventielen en dat tonen in het lage register voortbrengt. Er bestaan bastuba's, tenor...

tuba - zelfstandig naamwoord uitspraak: tu-ba 1. groot, koperen blaasinstrument met zware toon ♢ ome Jan speelt de tuba in de fanfare Zelfstandig naamwoord: tu-ba de tuba de tuba's...

Tuba (Lat. klaroen, trompet) is een koperen blaasinstrument met wijde boring, gebruikt als bas in een band en in de kopersectie van een symfonieorkest. De tubafamilie bestaat uit vijf leden: de tuba in bes (274 cm), in f (366 cm), in es (427 cm), in c(488 cm) en de 'besbas' in bes (549 cm). Zijdelings tot de tubafamilie behoren o.a.de sousafoon en...

tuba, - (Lat.) trompet.

koperen blaasinstrument

(lett.: trechter, slurf) Bijkomende vorm van het wolkengeslacht cumulonimbus, soms te zien bij de cumulus. Het zijn uitzakkende delen van de wolkenbasis in de vorm van een omgekeerde kegel. Tuba geeft ook de wolk een dreigend aanzien. Zie ook: wolkenclassificatie

laag klinkend, koperen blaasinstrument.

(L., = trompet), bij eierstok gelegen trechtervormig deel van de eileider (ook de gehele eileider wordt zo genoemd).

koperen blaasinstrument, behorende tot de bugelfamilie, dat een vast bestanddeel vormt van het symfonieorkest. Reeds de Romeinen kenden een tuba (een kleine rechte trompet). De huidige vorm sterk verwijdende buis met vele windingen. 3-5 ventielen is pas in de 19de eeuw ontstaan. Ondanks de stemmingen (Es, F en Bes) is de tuba geen transponerend ins...