Wiktionary (2019)
troeven - Werkwoord 1. (ov) (kaartspel) een slag overnemen door een kaart te spelen die tot de troefkleur behoort ♢ De eerste slag werd getroefd. troeven - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord troef Woordherkomst afgeleid van troef met het ach...
drs. Toine van Hoof (2017)
Bij niet-bekennen een troef bijspelen. Zie ook: aftroeven; introeven; ondertroeven; overtroeven; voortroeven
Van Dale Uitgevers (1950)
(troefde, heeft getroefd), 1. (kaartsp.) troef spelen, met een troefkaart andere kaarten nemen of slaan; 2. (fig.) slaan, afrossen; — een afdoend antwoord geven, door een scherp antwoord (iem.) tot zwijgen brengen: ik zal hem troeven, als hij begint; — (niet alg.) van zich af troeven, flink van zich af spreken; —vgl....
M. J. Koenen's (1937)
troefde, heeft getroefd; troef spelen; afrossen; op zijn plaats zetten: iem. troeven; getroefd!
Jozef Verschueren (1930)
('troevən) (troefde, heeft getroefd) 1. troef spelen, met een troefkaart andere kaarten nemen. 2. afrossen, afslaan. 3. door een scherp antwoord doen zwijgen : ik zal hem als hij begint.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
(troefde, heeft getroefd), met een troefkaart andere kaarten nemen of slaan: de harten troeven; slaan, afrossen; een afdoend antwoord geven; op zijn plaats zetten.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
