Wat is de betekenis van troetelen?

troetelen - Werkwoord 1. (ov) iemand liefkozend knuffelen ♢ Zij worden niet getroeteld den dewijd [sic] zij in koude heuvelachtige omgevingen zijn, hebben zij een hard gestel.

troetelen - wellustig stoeien; het minnespel spelen. Ik meen dat (het baren. H.) is een pijn, een Vrou heeft wat te lijden komt dat van troetelen, ik meen het wel te mijden, Coli Compas 13 [1665].Hierbij: troeteling. Onderwijl vermaakte zy zich met 'er verborgen boel in geile troetelingen, Verreezene Hippolytus 171 [1711].

(troetelde, heeft getroeteld), liefkozen, koesteren, knuffelen: een kind, troetelen.

troetelde, heeft getroeteld; vleien, strelen, liefkozen; zie vertroetelen.

troetelde, heeft getroeteld [~ truten] vol tere liefde behandelen, liefkozen, knuffelen : een kindje -.

(troetelde, heeft getroeteld), liefkozen, koesteren, knuffelen.

een frequ. van ’t Mnl. truut = bemind, lief ; vgl.: ,,Waer blivestu, mijn trute Leander” = waar blijf je, mijn beminde Leander? En druut was ook vriend: ,,Waer mach hi merren (toeven), mijns herten druut?’ In ’t Hgd. nog traut.

...

Troetelen - (troetelde, heeft getroeteld), vol teere liefde behandelen, liefkoozen, knuffelen: een kind troetelen. TROETELING, v.