Wat is de betekenis van treuren?

treuren - Werkwoord 1. (inerg), (psychologie) verdrietige gevoelens koesteren, vaak na het verlies van iemand of iets ♢ Zij treurde nog lang nadat zij haar hondje verloren had.

treuren - regelmatig werkwoord uitspraak: treu-ren 1. ergens verdrietig om zijn ♢ zij treurt om het verlies van haar poes Regelmatig werkwoord: treu-ren ik treur jij/u treurt ...

v., treur(j)e.

...

(treurde, heeft getreurd), 1. zich overgeven aan, voortdurend vervuld zijn van droefheid: wat treurt ge, hooggeleerde Vos? (Vondel); inz. treuren om of over iets, nl. iets dat men missen moet: treuren om het verlies van…; 2. (bij verg.) er droevig uitzien, kwijnen: die plant treurt, ze moet verse aarde hebben;...

treurde, heeft getreurd; verdriet hebben, droevig zijn, kwijnen: treuren om, over.

('treurɘn) (treurde, heeft getreurd) 1. diep bedroefd zijn : om, over iets. → uitentreuren. 2. weeklagen. 3. kwijnen: dat meisje treurt al lang; de gehele natuur treurt.

Het werkwoord dat daarvoor het meest voorkomt staat in verband met een ander werkwoord dat verwelken beteekent. Daarom wordt het ook gebruikt van de natuur (Am. 1:2; Jes. 24 : 4; 33 : 9; 24 : 7). Toch wordt het ’t meest gebezigd voor het treuren dat de mensch kan doen, vooral van het klagen om den gestorvene (Hoz. 10 : 5; Num. 8 : 8). Zoo kan...

(treurde, heeft getreurd), 1. verdrietig, bedrukt zijn; (zegsw.) daarom niet getreurd, daardoor moet men zich niet laten weerhouden; om of over iets, nl. iets dat men missen moet; 2. kwijnen.