Wat is de betekenis van topica?

2024-04-23
Nederlandstalige WikiWoordenboek

Wiktionary (2019)

topica

topica - Zelfstandignaamwoord 1. (f) leer van het opzetten van een redevoering of verhandeling, topiek 2. meervoud (medisch) uitwendig, plaatselijk werkende (topische) middelen

2024-04-23
Lexicon van de Psychologie

N. Sillamy (1965)

TOPICA

(Grieks: topos = plaats). In de psychoanalytische theorieën is de topica de studie van de geestelijke structuur zoals deze bedacht is door Freud (samengesteld uit de 3 instanties: het → ‘Es’, het → ‘ik’ en het → ‘Super-ego’ en uit de verschijnselen die daar plaats hebben.

2024-04-23
Woordenboek Nederlands -Latijn

Dr. J.F.L. Montijn (1949)

Tŏpĭca

zie Topica.

2024-04-23
Kramers woordentolk

Jacon Kramers Jz (1948)

topica

o. mv. plaatselijke of uitwendige geneesmiddelen

2024-04-23
Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Topica

noemden de oude Griekse en Romeinse rhetoren en grammatici de leer van de systematische rangschikking van zekere algemene begrippen, die bij het uitwerken van rhetorische voordrachten als leidraad voor het vinden en kiezen van doelmatige bewijzen moesten dienen. Zulk een algemeen begrip heette bij de Grieken topos, bij de Romeinen locus c...

2024-04-23
Polulaire Geneeskundige Encyclopaedie

Dr. Ch. Bles (1929)

Topica

middelen die plaatselijk gebruikt worden (zalven, enz.).

2024-04-23
Pinkhof geneeskundig woordenboek

Herman Pinkhof (1923)

Topica

(τοπικός, plaatselijk; nl. remedia), middelen, die plaatselijk worden aangewend.

2024-04-23
Uitheemsche geneeskunde termen

dr. H. Pinkhof (1923)

Tópica

middelen, die plaatselijk worden aangewend.

Wil je toegang tot alle 12 resultaten?

Ja, ik word vriend van Ensie!
2024-04-23
Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Topica

Topica - leer van de „plaatsen” (topoi), de loci communes (gemeenplaatsen) of algemeene gezichtspunten, die bij de behandeling van een of ander thema (Eng. topic) moeten worden ingenomen, dienst doen bij het uitwerken van voordrachten door redenaars, in het bijzonder voor het kiezen van doelmatige bewijsgronden. Een T. (als deel van het Organon) is...