Wat is de betekenis van toonsoort?

toonsoort - Zelfstandignaamwoord 1. (muziek) een stelsel van toonafstanden dat gebruikt wordt in een muziekstuk ♢ Bij modulatie verandert de toonsoort en daarmee de sfeer van het stuk. Woordherkomst samenstelling van toon en soort Synoniemen toonaard, toonschaal, toonladder,...

toonsoort - zelfstandig naamwoord uitspraak: toon-soort 1. belangrijkste toon van de toonladder waar een muziekstuk op gebaseerd is ♢ de toonsoort van dit stuk is C-majeur Zelfstandig naamwoord: toon-soort de toonsoo...

Toonsoort is de spanning die in een tonaal stuk muziek bestaat tussen de tonen onderling met betrekking tot de grondtoon en de toonladder die daarop 'gebouwd' is. Intervallen, melodie, akkoorden en loopjes, alles verhoudt zich in de tonale muziek tot die enecentrale toon. Is dat deg dan staat het stuk in g,is het de des dan staat het stuk in des.

De toonsoort: 1) geeft aan in welke toonladder het muziekstuk staat; de toonsoort heeft alles te maken met de tonica ; een muziekstuk in C heeft als tonica eveneens de C en zal grotendeels bestaan uit tonen (zie toon (2)) uit de toonladder van C: C-D-E-F-G-A-B-C; 2) is een aanduiding dat een muziekstuk geschreven is in mineur of majeur.

toon die in een bepaald muziekstuk of gedeelte daarvan optreedt als de grondtoon die voor melodie en harmonie bepalend is; als regel vermeld met aanvulling van het toongeslacht (majeur of mineur). - tonaliteit.

oorspronkelijk ook synoniem voor modus, toongeslacht of tonaliteit, wordt tegenwoordig gebruikt om de toonhoogte van de 'tonica van een tonaliteit aan te geven. Een symfonie in D grote terts heeft als toonsoort D en als tonaliteit een grote terts toongeslacht.

toonaard.

v. (-en), (muz.) de opeenvolging der toontrappen overeenkomstig een der beide toongeslachten, uitgaande van een aangenomen toon: er zijn twaalf mineur toonsoorten en twaalf majeur toonsoorten.

v. -en; muz. het speciale karakter eigen aan een bepaalde toonladder en aan de daarop gebouwde muziek.