Wat is de betekenis van Toonhoogte?

toonhoogte - zelfstandig naamwoord uitspraak: toon-hoog-te 1. hoogte van de tonen, die bepaald wordt door het aantal trillingen ♢ als de trillingen elkaar sneller opvolgen, wordt de toon hoger Zelfstandig naamwoord: toon-hoog-te ...

De toonhoogte is de hoogte van een toon (2); wordt aangegeven door de plaats van een noot op een notenbalk.

De toonhoogte van een geluid wordt bepaald door de frequentie van de trilling. Hoe hoger die frequentie hoe hoger de toon.

toonhoogte - De hoogte of diepte van een muzikale toon of ander geluid, afhankelijk van de relatieve snelheid van de trillingen die het geluid voortbrengen.

hoogte, kwaliteit v/d musikale toon.

v. (-n), hoogte der tonen, in acoustische zin bepaald door het aantal trillingen; in muzikaal-aesthetische zin gebruikt met betr. tot de opeenvolging in de melodie.

v. -n; hoogte van een toon of van tonen; de juiste toonhoogte.

Deze is afhankelijk van het aantal acoustische trillingen; hoe meer trillingen, des te hooger de t., en omgekeerd. Men onderscheidt de absolute t. (→ Absoluut gehoor; → Gehoor, muzikaal) en de relatieve t., die alleen de verhouding der tonen, niet hun vaste hoogte betreft. de Klerk.

Toonhoogte - de bepaling van de plaats, die een toon inneemt in de groote reeks van tonen, die wij het toonstelsel noemen.