Wat is de betekenis van Toet?

1) (17e eeuw) (inf.) 1) gezicht; 2) mond. 'Iemand op zijn toet slaan.' • toet v. toeten, toetje, mond, mondje; kindertoet, strooptoet; van een lekkerbekje zegt men, wat heeft dat kind een lekker toetje. Zamenstelling: diktoet, smultoet, toetebakkes. (J. Bouman: De Volkstaal in Noord-Holland. Inhoudende een lijst van woorden, die in deze provin...

Vleivorm uit de kindertaal, mogelijk van Lodewijk.

toet - Tussenwerpsel 1. geluid van een hoorn, claxon of toeter, kort loeiend geluid toet - Zelfstandignaamwoord 1. toegespitste mond 2. (informeel) zoen of kus 3. (informeel) gezicht 4. (zoogdieren) (jong) vrouwtjesvarken 5. (informeel) klein meisje, kind 6. putje, kuiltje 7. in een knot opgestoken hoofdhaar toet...

getoet, sien toeter.

s., tût.

I. m. (-en), TOETJE, o. (-s), 1. gespitste mond: ze maakte een toetje en dronk aan het fonteintje; luchtig maakte hij een toet van zijn lippen; 2. (niet alg.) kus: een toet geven; 3. (gemeenz.) mond, en vandaar: gezicht: ’t kind had een toetje vol slagroom; een leutige, frisse toet; — een toet trekk...

mond. Kom er uit, dan kan je je toet onder de kraan houen; water aan je nest brengen, dat doe ik vast niet.

m. -en; 1. wrong: het haar in een toet dragen; 2. hoofd; gezicht; snuit: wat eau de cologne op m’n toet; hou je toet! Leentje maakte een toetje en dronk zo aan het welletje, dat liep uit Jantjes hand; lekkere toet, lieve schat; gmz.

I. m. (-en; -je) [~ tuit] 1. Eig. Gemz. tuit, gezicht: hou je -; een trekken. 2. Metn. kus: geef me een -je. II. m. (-en; -je) [wsch. ~ dot] wrong: een tabak; een in het haar dragen.