Wat is de betekenis van toedichten?

toedichten - Werkwoord 1. (ov) op onvoldoende gronden iemand als de maker of de bezitter aanmerken Woordherkomst samenstelling van toe en dichten Verwante begrippen toekennen, toeschrijven, aanrekenen, toerekenen, wijten

v.; iem. iets —, immen earne fan bitiigje, bitichtsje.

(dichtte toe. heeft toegedicht), 1. zich voorstellen dat iets op een persoon of zaak toepasselijk, daarvoor geschikt is, of er aan behoort: hield hij nog vast aan wat hij zich had toegedicht? 2. ten onrechte of op onvoldoende gronden beweren dat iem. de maker, bezitter enz. van iets is, toeschrijven: een kwaal welke hem werd toegedicht....

dichtte toe, h. toegedicht (van dichten, d. i. verzinnen: iem. zonder grond iets toeschrijven, hem als dader, maker noemen): dit krantenbericht wordt hem toegedicht.

('toe) (dichtte toe, heeft toegedicht) zonder grond iets toeschrijven, als dader, bedrijver, maker noemen : deze snode daad wordt hem toegedicht. Syn. → aandichten.

(dichtte toe, heeft toegedicht), ten onrechte of op onvoldoende gronden beweren dat iemand de maker van iets is, toeschrijven.

Toedichten - (dichtte toe, heeft toegedicht), toeschrijven (iets aan iem): dit wordt hem toegedicht, men houdt hem voor den bedrijver (dader, maker enz.).

zie Aandichten.