Wat is de betekenis van tiend?

tiend - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) (joods) Bijbelse verplichting een tiende van de opbrengsten van het land aan de priesters af te staan ♢ Ook alle tienden des lands, van het zaad des lands, van de vrucht van het geboomte, zijn des HEEREN; zij zijn den HEERE heilig. 2. (religie...

(tiende) belastingvorm (gesch.)

v. (-en), (gew.) teen, twijg.

o. tienden (1/10 van het veldgewas, ‘t welk vroeger als pacht betaald werd); volgens Deut. 26, werden tienden geheven van vee, graan, wijn en olie; middeleeuw, krijtende van lammeren en biggen; zie tiendwet.

→ Tiendrecht.

m. en o. (-en) Eert. tiende gedeelte van de opbrengst van veldgewas, dieren enz. die men geregeld b. v. aan de heer van de streek moest betalen: -en heffen; bij de Joden werden -en geheven van vee, graan, wijn en olie; hij heeft betaald, hij is bij die ziekte zeer afgevallen; krijtend -, tiend van schapen. Syn. ➝ belasting.

m./o. (-en), (hist.) evenredig, meestal tiende gedeelte oogst, jongen van dieren enz., dat men aan rechthebbende moest opbrengen; thans afgeschaft: tienden heffen.

Het begrip tiend heeft 2 verschillende betekenissen: 1. tiend - tiend - v. (-en), (gew.) teen, twijg. 2. tiend - tiend - o. (-en), tiende gedeelte der opbrengst van veldgewas, vruchten, dieren enz. die men vroeger geregeld aan den heer der streek of aan de kerk moest opbrengen, en thans in sommige streken nog aan den tiendheer : tienden heffen; de...

zie Belasting.