Wat is de betekenis van Theocratie?

[v. Gr. theos = god, en kratein = machtig zijn, heersen; dus lett.: Godsregering] 1. staatsvorm waarin Cod of een godheid geacht wordt het volk te regeren en de politieke macht rechtstreeks van Cod of de godheid afgeleid wordt; 2. priesterheerschappij, regering door religieuze leiders.

(teocratie) godsheerschappij; heerschappij der priesters

theocratie - Een regeringsvorm waarbij God of een god zelf of via een priesterlijke orde regeert. Ook: regeringsvormen die in belangrijke mate worden beïnvloed door religieuze leiders.

Godsregeering of regeering van Godswege, waarbij de geestelijke overheden tevens het Staatsbestuur leiden.

godsheerschappij, staatsvorm, bij welke God als onmiddellijk regent beschouwd wordt; priesterheerschappij

(Gr., letterlijk: regering door God) is karakteristiek voor het oude volk Gods met zijn sterk domineren van de godsdienstige sfeer over de maatschappelijke en politieke terreinen en zijn samenvallen van natie en godsdienst. Ondanks het verzet in sommige kringen (dat men bijv. in sommige hoofdstukken van 1 Sam. kan beluisteren) werd ook het latere a...

godsregering; priesterheerschappij; theocratie.

theocratisch.

(<Gr.). v., 1. staatsvorm waarin de godheid als de onmiddellijke gezagsdrager wordt beschouwd: — (concr.) (-ën) rijk met zulk een staatsvorm : Israël vóór de koningen was een theocratie; 2. heerschappij der priesters, als rechtstreekse dienaren van God.