Wat is de betekenis van teller?

teller - Zelfstandignaamwoord 1. (wiskunde) het getal boven de streep van een breuk 2. (techniek) een apparaat om aantallen te tellen; meter [2] Woordherkomst Afgeleid van tellen met het achtervoegsel -er. Dit is een leenvertaling van de Latijnse benaming numerator. Antoniemen noemer

De teller is het getal boven de deelstreep in een breuk.

teller - zelfstandig naamwoord uitspraak: tel-ler 1. iemand die telt of iets dat telt ♢ bij de ingang telde een teller het aantal bezoekers 2. getal boven de deelstreep van een breuk dat het aantal delen aangeeft ...

Een toestel dat energieverbruik kan meten. De weergave gebeurt op één of meerdere telwerken die mechanisch of elektronisch kunnen zijn. Tellers met meerdere telwerken worden gebruikt voor het afzonderlijk meten van verbruik gedurende verschillende tijdsperioden (bijvoorbeeld dag, nacht, piekuren, winter, zomer, tussenseizoen). met het...

(de, -s) meter voor water, gas, elektriciteit. ‘Tijdens dat manoevre ben ik recht door de gevel dat huis binnengereden.’ In zijn vaart veegde de jongeman niet alleen de gevel onderuit, maar maaide ook de teller van het gas weg. - HN, 25-01-2000.

in de wiskunde: bij een breuk het getal dat boven de breukstreep staat; het geeft dus aan hoeveel delen van het geheel genomen moeten worden, b.v. ⅚; 5 is de teller, geeft dus aan dat er 5 zesde delen genomen moeten worden. Tegenstelling: noemer (hier 6).

Meter om het verbruik van gas, water en elektriciteit te meten: gasmeter, elektriciteitsmeter, watermeter Sam.: tellerkast, meterkast (Indeling: Gelijkvloers: hall, tellerkast, C.V. ruimte/berging, toilet enz., Gent 12/8/1976, p. 2).

bankbeampte wat geld ontvang en wissels uitbetaal; boonste gedeelte van breuk.

1. verteller; 2. teller; 3. kassier.