Wat is de betekenis van tegenstander?

tegenstander - Zelfstandignaamwoord 1. vijand, rivaal ♢ Prominente islamitische geleerden hebben uitgesproken dat een beroemde middeleeuwse fatwa waarin de heilige oorlog wordt gepropageerd, in de moderne wereld niet meer kan worden gebruikt om het doden van tegenstanders te rechtvaardigen ...

Speler van het andere paar aan tafel of in ruimere zin speler van het team waartegen men speelt. Zie ook: buren; links; rechts; vijand

tegenstander - zelfstandig naamwoord uitspraak: te-gen-stan-der 1. iemand die je aanvalt of aan wil vallen ♢ mijn tegenstader was sterker dan ik en hij kon me overmeesteren 2. iemand tegen wie je speelt in een wedstrijd...

(de; -s) (matchplay) - opponent • In matchplay speel je tegen een tegenstander, of in het Engels ‘against an opponent'. Je kunt een partij als ‘single’ spelen, dus een tegen een, of samen met een partner in een vierbal offoursome tegen twee andere tegenstanders. (COLLJ)

s., tsjinstanner; een zware — aan iem. hebben, stiif, swier partij oan immen hawwe; het is een zware —, it is stiif partûr, partuer, partij.

...

m. (-s), persoon die iem. anders of iets bestrijdt, die zich tegen iem. of iets verzet: een onver zoenlijk, een gevreesd tegenstander van de Jezuïeten; een tegenstander van de moderne opvattingen over het huwelijk.

m. tegenstanders (vijand, weerstrever).

('te:gən) m. (–s) 1. hij wiens gevoelen, tegen dat van een ander staat. 2. weerstrever. Syn. vijand. Tgst. aanhangeling.