slechte, gemene vrouw; rotwijf. Sinds de zeventiende eeuw (en mogelijk vroeger). Een hete of loopse teef is een ‘erg geile vrouw’. Zie ook nog appel teef; balie teef; binladenteef; knuppelteef; pekelteef; raueteef; tikteef; zweefteef. Hier jij, hoer! Hier teef! Ik zal je! (Jan de Hartog, Gods Geuzen, 1947-1949) Ik weet het wel, jij, gloeiende teef. (Hugo Claus, De hondsdagen, 1952) Mijn vriend was pleite met een mooie Japanse teef naar een van de vele kamers waar gepokerd werd. (J...

teef - Zelfstandignaamwoord 1. (dierkunde) een vrouwelijke hond of vos ♢ Het is een teefje van ongeveer drie maanden. 2. (scheldwoord) een scheldwoord voor een meisje of een vrouw ♢ Hij noemde zijn vrouw soms een teef, wat wij zeer beledigend vonden. Verwante begrippen reu, puppy

teef - zelfstandig naamwoord 1. vrouwtjeshond ♢ is Bello een reu of een teef? Zelfstandig naamwoord: teef de teef de teven het teefje Tegenstellingen reu

Teef - v. (teven), wijfje van den hond en den vos; — (gemeenz.) vrouw, meisje: eene lekkere, aardige teef; inz. slecht, ontuchtig vrouwspersoon; (ook) kreng van een wijf : het is eene echte teef. TEEFJE, o. (-s).

teef - Wijfje van hondachtigen.

teef - afkeurende benaming voor een vrouw, vaak met het bijdenkbeeld van losheid van zeden; eig. ‘vrouwtjeshond’ (vgl. voor meer namen voor vrouw, dieren die 'hoer' gaan betekenen o.a. mot, trui en de mann. tegenhanger ram). Fy heete teven. De Geest van Broer Cornelis 25 [ed. 1737].Dat is ’n loopse teef gehoord in Leiden [1975].

vrouwtje bij de hondachtige roofdieren (hond, wolf, vos). ,

v. (teven), 1. vrouwelijk dier van hond en vos; 2. (gemeenz.) scheldnaam voor een meisje of vrouw.

vrouwelijke hond.