Parmenides (zie eleaten) gaf een ogenschijnlijk logisch bewijs dat de werkelijkheid noodzakelijk één is. Hij schijnt te hebben gemeend dat iets werkelijks op alle tijdstippen en op alle plaatsen moet bestaan, en in de eeuwen na hem werden er vele pogingen ondernomen om te onderscheiden tussen het werkelijke, dat aan deze beide eisen of aan één ervan voldeed, en het slechts schijnbare of afgeleide. In het epicureïsche stelsel waren de atomen waaruit de dingen bestonden reëel, terwijl de ver...
substantie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) (scheikunde) stof (stoffen) 2. kern van een zaak 3. (filosofie) wat aan iets anders ten grondslag ligt en daaraan vastheid verleent Woordherkomst afgeleid van het Latijnse 'stāre' (staan) met het voorvoegsel sub- met het achtervoegsel -antie
substantie - zelfstandig naamwoord uitspraak: sub-stant-sie 1. stof waaruit iets bestaat ♢ zo'n suikerspin is een kleverige substantie Zelfstandig naamwoord: sub-stant-sie de substantie de substanties
Substantie - v. (-s, ...tiën), zelfstandigheid, bestanddeel; kern; wezen; — (fig.) in substantie, in hoofdzaak.
Substantie - (woordelijk : het er onder-staande, en dus ten grondslag liggende) beteekent populair vaak een chemisch-bepaalde stof, soms ook (wanneer subst. = essentie genomen wordt) het wezen, de kern eener zaak. — In de filosofie (metafysika) speelt het begrip s. een groote rol. Dit begint bij Aristoteles. S. is het identieke en blijvende in de wisseling der verschijningen, de „drager” van de eigenschappen, datgene, waaraan deze eigenschappen „inhaereeren”. Wat aan een s. toekomt, va...
substantie - v. zelfstandigheid, bestanddeel; kern; wezen (fig.) in substantie (in hoofdzaak)
(< Lat. stare sub = staan onder) (wijsbeg.), wat als drager staat onder de → accidenten en uit deze wordt gekend. → Zelfstandigheid.