Wat is de betekenis van stuntelig?

stuntelig - Bijvoeglijk naamwoord 1. van een persoon dat hij heel onhandig is, vaak door verlegenheid ♢ De stuntelige jongen versprak zich vele malen toen hij in het openbaar moest optreden. ♢ De stuntelige man brak veel kopjes tijdens het afwassen....

stuntelig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: stun-te-lig 1. wie langzaam is en het niet goed kan ♢ Herwin is nogal stuntelig op de fiets Bijvoeglijk naamwoord: stun-te-lig ... is stunteliger dan ... ...

adj. & adv., stroffelich, knoffelich, ûnbihelp(er)ich, ûnredsum.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. gebrekkig: oud en stuntelig; 2. onhandig, onredzaam.

bn., bw. (krukkerig: gebrekkig, onhandig): de derde klerk wordt oud en stuntelig.

bn. en bw. (-er, -st) Gew. krukkerig, gebrekkig : hij wordt oud en -. stunteligheid v.

Stuntelig - bn. bw. (-er, -st), (gew.) gebrekkig : stuntelig worden; oud en stuntelig loopen.