Wat is de betekenis van stuitbeen?

stuitbeen - Zelfstandignaamwoord 1. (anatomie) onderste deel van de ruggengraat, de laatste vier vergroeide ruggenwervel|ruggenwervels Woordherkomst samenstelling van stuit en been Synoniemen stuit, staartbeen

het laatste botstuk van de menselijke wervelkolom. Het bestaat uit vijf aaneengegroeide wervellichamen, die sterk achtergebleven zijn in ontwikkeling.

sien stuitjie.

...

o. (-deren), (ontl.) onderste deel van de ruggegraat, de laatste vier vergroeide ruggewervels.

of staartbeen, (Os coccygis), eindstuk van wervelkolom. Bij gewervelde dieren, die een staart hebben, zijnde wervels beweeglijk, bij de mens 4 tot 5 vergroeide wervels.

os coccygis, is het onderste deel van de wervelkolom, dat bestaat uit vijf wervels die geheel met elkaar vergroeid zijn tot een klein gebogen beenstukje.

o. stuitbeenderen (het onderste deel van de wervelkolom, dat uit enige samengegroeide wervels bestaat; staartbeen).

of staartbeen, de tot één beenstuk vergroeide staartwervels bij den mensch, bij de vogels en staartlooze amphibieën.