Wat is de betekenis van stuit?

(1909) (Westfries) grote hoeveelheid. Vgl. stoot*. • Op 't erf loopen de kippen vrij rond en dat ze graag op een stuit (hoop) mest zijn, is te begrijpen. (J. de Vries: Westfriesche woorden. 1909) • 'n Hele stuit knikkers, sigarebandjes, auto's, geld, enz. (grote hoeveelheid, menigte). Het woord is dus synoniem met 'zood'. 'n Stuit hoof,...

stuit - Zelfstandignaamwoord 1. (anatomie) onderste gedeelte van de rug ter hoogte van het stuitbeen stuit - Werkwoord 1. enkelvoud tegenwoordige tijd van stuiten 2. gebiedenwijs van stuiten

Botknobbel op je rug boven de billen, in het midden. Ook os coccygeum (uitspraak: os kok-KIE-gee-jum), coccyx (uitspraak: KOK-kiks).

→ bounce (1)

bij vogels het achterste deel van de rug met de stuitklier.

1. Stoot, klap (eig. en fig,). Tot de zaak met Brantink het hele bedrog van negentien jaar lang op slag aan het licht heeft gebracht. Het moet inderdaad voor vader een onevenredig harde stuit zijn geweest, en daarom kan ik ook zijn herinnering, geen boos hart toedragen, DAISNE 1948, 162.Opm.: In de standaardt. wel in toep. op het stui...

gestuit, teëhou; tot stilstand kom teen hindernis; tot staan kom, bring; aanstoot gee; teensin opwek; walg van iets.

het einde van de wervelkolom: de punt van het staart(of stuit)been.

s.; (stuiting), stuit; (lichaamsdeel), stút(bonke), steupert(bonke), steupbonke.