Wat is de betekenis van struiken?

struiken - Werkwoord 1. (plantkunde) een struik gaan vormen, dicht bij de grond scheuten of blaadjes krijgen ♢ Door het mooie weer begon het gras al vroeg in het jaar te struiken. 2. (verouderd) struikelen ♢ Geen mens is zo wijs, of hij struikt wel op 't glad...

Houtachtige planten die van nature geen stam vormen en doorgaans dicht bij de grond vertakken.

Struiken - toneelslang voor een aangeboden boeket bloemen. Vero.

(struikte, heeft gestruikt), (onoverg., Zuidn.) een struik maken, dicht bij de grond veel scheuten of bladeren krijgen: de andijvie begint te struiken.

struikte, h. gestruikt (Z.-N. een struik vormen): de tarwe, het gras begint te struiken.