Wat is de betekenis van strook?

strook - Zelfstandignaamwoord 1. (dun) voorwerp waarvan de lengte groot is in vergelijking met de breedte 2. in het bijzonder van textiel gemaakt strook - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van stroken ♢ Ik strook 2. gebiedende wijs van stroken ...

strook - zelfstandig naamwoord 1. smalle reep van iets ♢ ik scheurde een strook papier af 1. de vluchtstrook [de smalle rand langs de snelweg] Zelfstandig naamwoord: strook ...

s., streek, stripe, baen, reep, board(e); — land, string (it); smalle — goed, snier; schuine — grond, gear, gaer; — vlas, strike, stryk.

I. v. (stroken), 1. een in verhouding tot zijn lengte smal stuk of gedeelte van een stof, een voorwerp of een oppervlakte : een strook papier, linnen, flanel; een strook water, land; — reep papier die van het blad waartoe hij behoort kan worden afgesneden of gescheurd: de strook van een postwissel; 2. reep stof waarvan de ene lange zijde is...

v. stroken (1 een in verhouding tot zijn lengte smal stuk of gedeelte van een stof, een voorwerp of een oppervlakte; 2 een reep stof, waarvan de ene lange zijde is ingehaald, zodat er plooien ontstaan, ter versiering of afwerking op of langs een rand; 3 smalle plank): 1. een strook lands; de verboden strook; een strook papier; strook wordt bijna al...

Scheepsbouwk. term voor het geleidelijk verloop van de gebogen lijnen van een schip.

(stro:k) v. (stroken : -je) [~ (be)strijkenl 1. Algm. in verhouding tot zijn lengte, smal, dun stuk: een rubber; een land, water; een papier. 2. Inz. a. strook stof waarvan de ene lange zijde is ingehaald, zodat er plooien bestaan : een schoudermanteltje, met stroken omzet. b. smalle plank : stroken om te bevloeren. c, Meetk. gedeelte van het...

v./m. (-stroken), 1. smal stuk stof, een voorwerp of een oppervlakte: een — papier; 2. reep stof met plooien ter afzetting van een kledingstuk, een gordijn enz.; 3. smalle plank.

Strook - v. (-en), rand, reep (van iets afgesneden): eene strook papier, linnen, flanel; smul reepvormig sieraad aan iets gezet: eene kanten, geborduurde strook ; strook aan een hemd, een schortje ; — (zeew.) smal stuk land : eene kuststrook. STROOKJE, o. (-s).

Strook, v. (B.m.) (-en), rand, reep (van iets afgesneden); sieraad eener vrouwenmuts. *-, (zeew.) smal vooruitstekend stuk land.

z.n.m. 1. Smalle band of baan. Een strook zeildoeks. 2. Smal vooruitstekend stuk lands.