stront
1) (19e eeuw) (inf.) ruzie, herrie, heibel. 'Dat draait uit op stront'. 'Stront krijgen (maken, veroorzaken).' Vgl. bonje*; deining*; dikke* shit; fittie*; gedonder*; gedondersteen*; geklootviool*; gesteggel*; heibel*; heilie*; hommeles*; jeile*; kermis*; krupsie*; landing*; matschudding*; mikmak*; mot*; roeges*; sporreling*. • Zoek je stront,...