Wat is de betekenis van streng?

streng - Zelfstandignaamwoord 1. bundel van gewonden draden 2. draad met geregen steentjes, kralen e.d 3. (medisch) orgaan of deel van een orgaan dat op een bundel draden lijkt streng - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder ruimte voor tegenspraak ♢ Zijn strenge houding zorgde eindelijk voor e...

streng - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. wie zich strak aan de regels houdt en niet toegeeft ♢ mijn ouders waren erg streng 1. een strenge straf [een harde straf] ...

- zijn streng trekken, zijn deel van de arbeid uitvoeren, zijn best doen, zijn zaak behartigen. Hij kan zowel in de aanval als achter de spitsen zijn streng trekken. - LN, 25-03-2003. - aan één streng trekken, samenspannen.

Deel van een touw. Ook kordeel.

In enkele uitdr. die in de standaardt. niet (meer) voorkomen: zijn streng trekken, zijn deel van het werk verrichten, ook: zijn zaak behartigen, zijn best doen enz.; - geen streng lossen, volhouden; - aan één streng trekken, samenspannen; - iem. in de strengen zetten, hard doen werken. Gustaf deed al direkt...

Streng - →Touw.

strik, gestreng; nougeset, stip; hard; straf.

Lange smalle strook land; in de 16de eeuw naam voor smalle voorlanden van de zeedijk. In het oosten van Frl. heten de S.en wel ‘stripen’ of ‘hagen’. Zie: Fr. Plaknammen 1, 88-90; Moerman, 223.

een algemene naam voor lange buigzame organen, die ook wel chorda of funiculus genoemd worden; bijv. ruggestreng (ruggemerg), zaadstreng.