Wat is de betekenis van Strafrecht?

strafrecht - Zelfstandignaamwoord 1. het geheel van rechtsregels waarmee bepaalde handelingen strafbaar worden gesteld ♢ Dit staat in het wetboek van strafrecht. Woordherkomst samenstelling van straf en recht

Onderdeel van het recht dat regelt hoe mensen zich in de samenleving dienen te gedragen en hoe de overheid kan en mag reageren op strafbare feiten. Toelichting In het strafrecht wordt onderscheid gemaakt tussen kantonstrafzaken (overtredingen) en rechtbankstrafzaken (misdrijven).

strafrecht - zelfstandig naamwoord uitspraak: straf-recht 1. alle regels en wetten over het straffen van mensen ♢ in ons strafrecht staat dat je niet mag stelen Zelfstandig naamwoord: straf-recht het strafrecht...

Geheel van regels betreffende de strafbaarstelling van bepaalde feiten en de straffen. Het huidige strafrecht is neergelegd in het Wetboek van Strafrecht, vastgesteld in 1886. Voordien gold de Code Pénal, het Franse wetboek dat in 1811 van kracht was geworden in Nederland. Tot de invoering van de Franse wetgeving had Groningen zijn eigen str...

Recht waarbij de staat door middel van het Openbaar Ministerie actief optreedt teneinde normen via sancties af te dwingen van de burgers.

strafrecht - Tak van de rechtswetenschap die zich bezighoudt met misdaden.

...

o., 1. (w. g.) recht om te straffen; 2. het geheel der beginselen en regelen die gelden ten aanzien van het opleggen van straf door een openbaar rechtsprekend persoon of lichaam: wetboek van strafrecht; materieel en formeel strafrecht; gewoonlijk verstaat men onder strafrecht het materiële, het formele noemt men meestal strafprocesrecht...

dat gedeelte van het recht, dat de bepalingen bevat betreffende de strafbare feiten en de daarop gestelde straffen. Het recht tot strafbedreiging en -oplegging komt volgens huidige opvattingen bij uitsluiting toe aan de overheid. Het Ned. S. is te vinden in het Wetb. v. S. en verder in bijz. wetten, provinc. reglementen, gemeenteverordeningen en wa...