straf - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) maatregel of behandeling ter vergelding van een misdaad of overtreding straf - Bijvoeglijk naamwoord 1. sterk, geconcentreerd ♢ Straffe koffie. ♢ Straffe verhalen. 2. streng straf -...

straf - zelfstandig naamwoord 1. vervelende maatregel omdat je iets deed wat niet mocht ♢ het kind moest voor straf om zeven uur naar bed 1. een onvoorwaardelijke straf [die meteen wordt uitgevoerd] ...

straf - Een negatieve bekrachtiger waardoor een gedrag(selement) bij het conditioneren in frequentie afneemt.

het toedienen van een aversieve consequentie met het doel het uitvoeren van bepaald gedrag af te schrikken.

kras, nauwelijks aanvaardbaar We vinden het gewoon straf dat hier ongeveer 2,5 miljoen euro bijkomt, dat is de helft van de eerste raming. (De Standaard) Door straffe uitspraken te doen ga je de partners niet rond de tafel krijgen. (De Standaard) Belgisch-Nederlandse Standaardtaal Gangbaarheid: 7 Vlaamsheid: 1

Binnen het strafrecht is het vanzelfsprekend straf als ‘opzettelijke leedtoevoeging’ te legitimeren, als vergelding van een ongeoorloofde daad. In de Angelsaksische literatuur wordt dat vaak hard treatment genoemd (Von Hirsch 1993). Deze harde behandeling kan worden opgevat als een specifiek soort straf: de dader moet de afkeuring dwingend voelen e...

Straf geven is ouderwets. De wetenschapper. Pavlov heeft onderzoek gedaan naar de manier waarop dieren en dus ook mensen leren. Hij deed proeven met honden die voedsel kregen als ze een bel hoorden. Op een bepaald moment waren de honden hier zo aan gewend, dat ze al begonnen te kwijlen als ze die bel hoorden en er nog geen eten kwam. Voor hen betek...

Mensen moeten worden gestraft om misdaden te voorkomen. Niet omdat wij de misdadigers haten. Het is belangrijker dat de straf inderdaad ten uitvoer wordt gebracht, dan dat zij streng is.11 Jeremy Bentham, volgens Bertrand Russell, A History ofWestern Philosophy and its Connection with Political and Social Circumstances from the Earliest Times to th...

1. De betekenis van een strafdoublet, namelijk de wens om het contract van de tegenpartij gedoubleerd tegen te spelen. 2. Een verplichting of beperking die door de arbiter aan een partij wordt opgelegd vanwege een overtreding van de spelregels.

door de justitie genomen maatregel ter vergelding van een ongeoorloofde daad of een verzuim. Wordt iemand die van een strafbaar feit is verdacht, door de rechter veroordeeld, dan wordt hem een straf opgelegd: gevangenisstraf, hechtenis of geldboete. Voor jeugdigen gelden andere straffen; zie strafrechtelijke minderjarigheid. Naast een van de genoem...

kastijding. Iedere opvoeder wordt geconfronteerd met het probleem van de straf.

zie Vergelding.

1. s., straf(fe); zijn — krijgen, jins master thúsfine; op — uitlopen, hounje. 2. adj. & adv., straf, stoef, strang.

I. STRAF (-fen), STRAFFE, v. (-n), 1. maatregel of bejegening ter vergelding van een ongeoorloofde daad of van een verzuim, gewoonlijk met de bedoeling de bedrijver van herhaling of andere van soortgelijke daden of nalatigheden af te schrikken: de straf volgt op de zonde; — inz. uitgaande van de daartoe bevoegde overheid, van de rech...

leed, door de wet als gevolg verbonden aan de overtreding van een rechtsnorm en bij rechterlijk vonnis opgelegd. Dit leed kan bestaan uit een aantasting van leven, vrijheid, vermogen of eer. Het Ned. Wetb. v. Strafrecht onderscheidt hoofdstraffen (gevangenisstraf, hechtenis, geldboete) en bijkomende straffen, d.z. straffen die alleen in verbinding...

Kwaad of leed, opgelegd voor een schuldig overtreden van de wet. A) Volgens de Christelijk-natuurrechtelijke opvatting heeft de staat, bestanddeel van de door de natuur en dus door God gewilde orde, het recht, zijn bestaan en de rechten der burgers te beschermen tegen hen, die ze in gevaar brengen en te dwingen tot het onderhouden der wetten. Het d...

De straf, die hier ter sprake komt, is de straf Gods over onze zonde. Om deze straf duidelijk te verstaan, moet men zich eerst rekenschap geven van wat in het algemeen straf is. Volgens de Heilige Schrift zit in de straf het beginsel der vergelding en is straf altijd handhaving van het door de zonde geschonden recht, doch de moderne straftheorie&eu...

Straf - in het algemeen een leed, dat iemand wordt aangedaan ter zake van een zich gedragen in strijd met zijn plicht. In strafrechtelijken zin een leed, iemand door de overheid aangedaan ter zake van het verrichten of nalaten van bepaalde handelingen. In den nieuweren tijd althans worden straffen in strafrechtelijken zin alleen van overheidswege o...

Het begrip straf heeft 2 verschillende betekenissen: 1. straf - straf - bn. bw. (-fer, -st), gestreng, scherp : iem. straf aanzien ; een straf lied; straffe taal; — bijtend, sterk : straffe pekel; een straf bittertje, likeurtje ; — op gestrenge wijze. STRAFHEID, v. (...heden), gestrengheid; sterkte, scherpte. 2. straf - straf - (-fen...

Straf is het kwaad, hetwelk dengene wordt aangedaan, die de wet overtreedt, het zij door te doen wat zij verbiedt, hetzij door na te laten wat zij voorschrijft. Bij de oude volken vindt men eene groote verscheidenheid van straffen. Zelfs had men bij de Israëlieten vierderlei doodstraf, namelijk het steenigen, het verbranden, het onthoofden en het w...