Wiktionary (2019)
stoornis - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort 2. (psychologie) een psychische aandoening waardoor de normale gang van zaken wordt bemoeilijkt ♢ Een bipolaire stoornis is een ziekte van de hersenen waardoor mensen...
Muiswerk Educatief (2017)
stoornis - zelfstandig naamwoord uitspraak: stoor-nis 1. iets wat stoort of gestoord is ♢ er is een stoornis geweest in de communicatie 1. een spraakstoornis [niet goed kunnen praten] ...
Drs. Markus van Alphen (2016)
een afwijkend gedragspatroon dat aanzienlijk lijden veroorzaakt, en de kans op ernstig letsel, de dood of vrijheidsverlies aanzienlijk verhoogt (Slot & Spanjaard, 1999).
Markus van Alphen (2014)
Stoornis - een afwijkend gedragspatroon dat aanzienlijk lijden veroorzaakt, of de kans op ernstig letsel, de dood of vrijheidsverlies aanzienlijk verhoogt (Slot & Spanjaard, 1999).
Van Dale Uitgevers (1950)
v. (-sen), 1. (w. g.) de handeling van storen, verstoring : geen stoornis dulden ; 2. toestand of gebeurtenis die stoort; toestand van gestoordheid: stoornis brengen, veroorzaken; alles liep zonder stoornis af.
M. J. Koenen's (1937)
v. stoornissen (hinder, beletsel): stoornis der openbare rust, verstoring; stoornissen in de loop der treinen, onregelmatigheden.
Jozef Verschueren (1930)
('sto:rnis) v. (-sen) 1. Eig. W. g. het storen, storing: geen dulden. 2. Metn. wat stoort, hinder, beletsel: veel bij zijn werk ondervinden. Syn. afleiding.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
