Wat is de betekenis van stoornis?

...

v. (-sen), 1. (w. g.) de handeling van storen, verstoring : geen stoornis dulden ; 2. toestand of gebeurtenis die stoort; toestand van gestoordheid: stoornis brengen, veroorzaken; alles liep zonder stoornis af.

stoornis - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort 2. (psychologie) een psychische aandoening waardoor de normale gang van zaken wordt bemoeilijkt ♢ Een bipolaire stoornis is een ziekte van de hersenen waardoor mensen...

stoornis - zelfstandig naamwoord uitspraak: stoor-nis 1. iets wat stoort of gestoord is ♢ er is een stoornis geweest in de communicatie 1. een spraakstoornis [niet goed kunnen praten] ...

een afwijkend gedragspatroon dat aanzienlijk lijden veroorzaakt, en de kans op ernstig letsel, de dood of vrijheidsverlies aanzienlijk verhoogt (Slot & Spanjaard, 1999).

Stoornis - een afwijkend gedragspatroon dat aanzienlijk lijden veroorzaakt, of de kans op ernstig letsel, de dood of vrijheidsverlies aanzienlijk verhoogt (Slot & Spanjaard, 1999).

s., (for)steuring, hinder (it), lêst (it).

...

v. stoornissen (hinder, beletsel): stoornis der openbare rust, verstoring; stoornissen in de loop der treinen, onregelmatigheden.