Wat is de betekenis van stoke?

stoke - Werkwoord 1. aanvoegende wijs van stoken

I. stoken [v. machine]; stoke up, weer doen opvlammen; II. stoken; fig schransen.

→ Melis Stoke.

('sto:kə) (Melis) Nederlands dichter uit het laatst der XIIIde en het begin der XIVde eeuw, was klerk aan het grafelijk hof van Holland; schreef een Rijmkroniek waarin hij zijn eigen tijd behandelde.

Melis, Ned. geschiedschrijver, 1235 Schouwen (?), ♱na 1305. Stoke was geestelijke van lager rang en als klerk in Holland werkzaam in de grafelijke tresorie en kanselarij. Zijn Rijmkroniek behandelt de geschiedenis van Holland van 689 -1305. Bij het schrijven nam Stoke, evenals J.van Maerlant, de ridderromans tot voorbeeld en gebruikte daarnaast het...

Stoke (Melis), een Nederlandsch dichter uit de middeneeuwen, leefde in het laatst der 13de en in het begin der 14de eeuw, had de geestelijke wijding ontvangen, maar was niet als priester geplaatst. Immers hij noemt zich in de opdragt van zijne „Rijmkronijk” een „armen clerc”. Die „Rijmkronijk” bevat in de eerste plaats de vertaling der Latijnsche k...

...