Wat is de betekenis van stilzwijgend?

stilzwijgend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanstilzwijgen

stilzwijgend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: stil-zij-gend 1. zonder dat erover gesproken is ♢ ik nam stilzwijgend aan dat ik niet hoefde te betalen 1. een stilzwijgende afspraak [waaraan iedere...

adj. & adv., ynbannich; — zijn, ticht (foar it gat) wêze; — toeluisteren, it hearren, harkjen der ta dwaen.

...

[het accent wisselt], bn. bw., 1. bn., weinig tot spreken geneigd: een nors en stilzwijgend man; 2. bw., zonder te spreken: stilzwijgend keek ze voor zich heen; iets stilzwijgend voorbijgaan, zonder er over te spreken, zonder er op in te gaan; 3. bn., (van zaken, inz. van rechten, overeenkomsten enz.) niet uitdrukkelijk kenbaa...

bn., bw.: een stilzwijgende voorwaarde, waarvan geen melding wordt gemaakt.

(stil'zwijgənt) bn. en bw. (-er, -st) 1. zwijgend. 2. ongenoemd: een -e voorwaarde voor een overeenkomst.

(het accent wisselt), bn. en bw., 1. zonder te spreken: iets stilzwijgend voorbijgaan, zonder erover te spreken, zonder erop in te gaan; 2. (van zaken, m.n. van rechten, overeenkomsten enz.) niet uitdrukkelijk kenbaar gemaakt: een stilzwij’gende voorwaarde.

Stilzwijgend - bn. bw. (-er, -st), zwijgend ; eene stilzwijgende (ongenoemde) voorwaarde; dat is stilzwijgend daaronder begrepen, zonder er melding van te maken; iets stilzwijgend voorbijgaan, STILZWIJGENDHEID, v. de deugd van het zwijgen, van het bewaren eens geheims ; bedeesdheid ; zedigheid; zwijgen.