Wat is de betekenis van Stichten?

(stichtte, heeft gesticht), 1. bewerken dat iets tot stand komt; oprichten: een kerk, een klooster, een weeshuis, een hogeschool stichten: een kolonie stichten: een rijk, een vereniging stichten; 2. aanleggen, veroorzaken, teweegbrengen, verwekken, brouwen: goed, kwaad, nut stichten; verwarring, vijandschap, vrede stichten...

stichten - Werkwoord 1. (ov) de grondslag voor iets leggen, iets instellen ♢ Kaapstad werd in 1652 gesticht door Jan van Riebeeck en zijn mannen. stichten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord sticht

stichten - regelmatig werkwoord uitspraak: stich-ten 1. het laten ontstaan ♢ we gaan een gezin stichten 1. vrede stichten [zorgen dat het vrede wordt] 2. verwarrin...

v., stichtsje, stiftsje.

stichtte, h. gesticht (1 grondvesten, bouwen; 2 oprichten; 3 doen ontstaan; opwekken; teweegbrengen; 4 in goede of godsdienstige stemming brengen): 1. een stad stichten; 2. iem. een eerzuil stichten, oprichten; 3. brand stichten; kwaad stichten, nut stichten; 4. die preek heeft me zeer gesticht; iem. door zijn voorbeeld stichten; zegsw. ergens niet...

('stichtən) (stichtte, heeft gesticht) [< stijf, stevig, vast maken] I. Eig. 1. oprichten, bouwen inz. iets monumentaals: een kerk, stad iemand een erezuil -. Syn. ➝ bouwen. 2. Uitbr. tot stand brengen nl. a. een zaak: een instelling, een genootschap, een blad -. b. een toestand: goed, kwaad, nut, onheil -; brand, verwarring -. II....

(stichtte, heeft gesticht), 1. bewerken dat iets tot stand komt; oprichten; 2. aanleggen, veroorzaken, teweegbrengen, verwekken, brouwen: brand —; 3. iemand in godsdienstig of zedelijk opzicht opbouwen.

van den Germ. wt. stihw: bouwen, grondvesten.

stichten ww. 'oprichten, doen ontstaan' categorie: erfwoord Onl. stihtan 'opbouwen' [10^e eeuw; W.Ps.], ook met -f- in in gestiftoda sulun uuerthun burge iudae 'en de steden van Juda zullen opgebouwd worden' [10^e eeuw; W.Ps.]; mnl. stichten 'oprichten, instellen, doen ontstaan' in ...