Wat is de betekenis van statuut?

statuut - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) officieel reglement omtrent rechten, plichten en bevoegdheden van de (rechts)personen binnen een groep als een staat, bedrijf, opleiding enz

statuut - zelfstandig naamwoord uitspraak: sta-tuut 1. officiële tekst met regels van de organisatie ♢ in de statuten staat dat iemand vier jaar lid van het bestuur mag zijn Zelfstandig naamwoord: sta-tuut het statuu...

Het statuut is de hoogste wettelijke regeling van het Koninkrijk der Nederlanden. Staat boven de Grondwet.

Bepalingen voor de autonome rijksdelen van het Koninkrijk der Nederlanden.

Hoogste wettelijke regeling van het Koninkrijk der Nederlanden. Staat boven de Grondwet.

[Fr. statut, van VLat. statutum, van Lat. statuere, statutum: zie statue] reglement; statuten, bindende grondregels van vereniging e.d.

Grondregel, bepaling die ten grondslag ligt aan een bepaalde rechtspersoon, zoals een naamloze vennootschap (coöperatieve) vereniging, stichting, vervat in de notarieel verleden akte van oprichting en ter kennisneming door derden geplubliceerd in de Nederlandse Staatscourant. Statutair = volgens de statuten. Zie ook Sociaal statuut.

(het), het Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden waarin van 1954 tot 1975 de verhouding tussen Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen geregeld werd. Het Statuut constitueerde een Koninkrijk voor de drie landen, maar ging ervan uit dat dit Koninkrijk eigen organen en competenties bezat, boven de onderliggende delen (Enc.Sur. 65).

reglement, voorskrif, wetlike ooreenkoms.