Wat is de betekenis van STANDJE?

standje - Zelfstandignaamwoord 1. een woordelijke bestraffing ♢ De meester gaf hem een standje. 2. een houding om seks te bedrijven ♢ Mijn vriendin wilde wel een nieuw standje uitproberen. standje - Zelfstandignaamwoord 1. verkleinwo...

standje - zelfstandig naamwoord uitspraak: stand-je 1. als iemand streng zegt dat je iets verkeerds hebt gedaan ♢ het ondeugende kind kreeg een standje 2. positie van de partners ten opzichte van elkaar tijdens de seks...

oploopje: Lanterfanters stonden te kijken, met botte gezichten, op standjes wachtend, ROBBERS1 4.

1 een - maken, copuleren. Vgl. een nummertje maken. 2 - Hollenkamp, slang voor een mannelijk tri- ootje: de mannen liggen zo dat ze eikaars lid in de mond kunnen nemen. Refereert aan een reclame-embleem waarop drie mannen een driehoek vormen. Vnl. in het spraakgebruik van homofielen. 3. - negenenzestig, seksuele variatie waarbij de partners de posi...

Men noemt iemand een opgewonden standje als hij spoedig driftig wordt of zich in het algemeen de gebeurtenissen heftig aantrekt. Opgewonden komt van opwinden: omhooghalen, spannen, bijvoorbeeld van een horlogeveer. Vandaar dat opgewonden gaat betekenen: gespannen, geestdriftig, overprikkeld. Het woord standje is een verkleinwoord van stand dat bij...

standje - bep. houding bij de coïtus; variatie; standje 69, variatie waarbij de partners dezelfde positie t.o.v. elkaar innemen als de 6 en 9.

min of meer ingewikkelde houding tijdens het verrichten van de geslachtsdaad.

s.n., stankje (it), fod-, útskuorring, leksum (it), útbrander, skrobbearring; iem. een — geven, immen biskrobje, útheuvelje, de mantel útfege; een — krijgen, protteljen krije, kibjen krije.

...