Wiktionary (2019)
staatkunde - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap) een discipline binnen de sociale wetenschappen die zich bezighoudt met het bestuderen van politiek en hoe een staat hoort te worden bestuurd Woordherkomst samenstelling van staat en kunde Synoniemen [1] politicologie
Van Dale Uitgevers (1950)
v., 1. de wetenschap die leert hoe een staat behoort te worden bestuurd. 2. toepassing van de onder 1. gen. wetenschap in bepaalde omstandigheden; politiek: de te volgen staatkunde. 3. praktische bekwaamheid in het regeren van een staat: een beleid dat van grote staatkunde getuigt. 4. kunst om zo te handelen als zijn belang eist; bep....
Winkler Prins (1949)
ook politiek genoemd, wetenschap betreffende de middelen, die dienstig zijn, om te komen tot een goede organisatie van het maatschappelijk leven in de Staat. Ook wel: kunst van het regeren.
M. J. Koenen's (1937)
v.; leer (van het besturen) van een staat; wetenschap, om een staat te besturen; fig. verstandig, slim overleg, soms ong.: de toepassing van de leer van het leven van een staat op bepaalde omstandigheden is practische staatkunde, de theoretische staatkunde is staatswetenschap.
John Kooy (1933)
de wetenschap v/h leven v/e staat en meer i/h bijzonder v/h bestuur daarvan; te onderscheiden in theoretische s. of → Staatswetenschap en practische Staatkunde of politiek, welke laatste zich bezig houdt met de verwezenlijking of toepassing v. bepaalde staatswetenschappelijke theorieën.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
