Spreekwijze
s., sprekwize, -manear, -trant.
Van Dale Uitgevers (1950)
v. (-n), 1. gangbare, uit meer dan één woord bestaande, doorgaans figuurlijke of omschrijvende wijze van uitdrukken. 2. wijze van spreken.
Jozef Verschueren (1930)
v. (-n) 1. Algm. wijze, manier van spreken. 2. Inz. vaste, eigenaardige uitdrukking : „een uiltje knappen” is een -. Syn. →: bewoording.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: