Wat is de betekenis van sprake?

sprake - Zelfstandignaamwoord datief van spraak, archaïsch|archaïsche vorm die in enkele staande uitdrukking voorkomt

sprake - zelfstandig naamwoord uitspraak: spra-ke 1. het spreken ♢ ik wil dit onderwerp even ter sprake brengen 1. geen sprake van! [dat vind ik echt niet goed!] Zelfstandig naamwoor...

s., sprake; iets ter — brengen, eat to praet, op ’e tafel, op ’t aljemint bringe, earne fan bommelje; ter — komen, to praet, op ’e tafel, op ’t aljemint komme; er is — van, der is praet fan.

v., oude -wisselvorm van spraak, alleen nog in vaste verbindingen: iete ter sprake brengen; het kwam ter sprake, er werd over gesproken; — er is sprake van, a. er wordt over gesproken; — b. het wordt mogelijk geacht, het komt in aanmerking; — er is geen sprake van, a. het is...

v., vero. = spraak; in zegsw. ter sprake brengen, ter tafel; (er is) geen sprake van, daar zal niets van gebeuren; er is sprake van, a) men spreekt er over, b) is van plan.

(’spra:kə) v. →: spraak.

v., oude wisselvorm van spraak, alleen nog in vaste verb.: iets ter — brengen, erover gaan spreken; er is — van, er wordt over gesproken of melding van gemaakt; het wordt mogelijk geacht, het komt in aanmerking; er is geen — van, het is er in het geheel niet; het wordt in geen geval toegestaan.

SPRAKE - v. spraak; er was sprake van, men sprak er over; iets ter sprake brengen; het kwam ter sprake, er werd over gesproken; — gerucht: er is sproke van dat, men zegt dat..., naar men wil zal dat...

Sprake, o. spraak; gerucht; er is - van dat..., men zegt dat..., naar men wil zal dat... *-LOOS, bn. en bijw. zonder spraak, stom. -HEID, v. gmv. berooving van de spraak, stomheid. *-LOOZE, m. en v. (-n), stomme.