spraakkunst
spraakkunst - Zelfstandignaamwoord 1. (grammatica) een systeem van regels en principes voor het schrijven en spreken van een taal Woordherkomst samenstelling van spraak en kunst Synoniemen spraakleer, grammatica
Wiktionary (2019)
spraakkunst - Zelfstandignaamwoord 1. (grammatica) een systeem van regels en principes voor het schrijven en spreken van een taal Woordherkomst samenstelling van spraak en kunst Synoniemen spraakleer, grammatica
Direct toegang tot alle 14 resultaten over spraakkunst?
drs. L.A. Beeloo (1981)
of grammatica. De spraakkunst biedt een systematische samenvatting van de regels met betrekking tot woordvormen en zinsbouw van een bepaalde taal.
Prof. Dr. J.H. Brouwer (1958)
In de 17de eeuw is de aanloop tot een Fr. S. genomen (Quaedam ad grammaticam spectantia enz., in: Gysbert Japicx, Fr. Rymlerye, edS. A. Gabbema), maar eerst H. S. Sytstra verdiept er zich ernstig in.Zijn normatieve Fr. S. (1854-62) berust op het Oudfr. en gaf meer wensdroom dan werkelijkheid. G. Colmjon daarentegen tracht in zijn Beknopte Fr. S....
Van Dale Uitgevers (1950)
v., 1. leer van de taalvormen, leer van het systeem van een taal, van haar klanken, woordsoorten, verandering en vorming der woorden en van de bouw van zinnen en zinsdelen, grammatica. 2. (-en) boek dat de regels van een taal bevat, grammatica.
E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)
of grammatica is de systematische beschrijving en verklaring van de uitdrukkingsmiddelen waarover een taal beschikt. Men kan deze voor een bepaalde periode beschrijven (synchroon) of in hun ontwikkeling in de loop der tijden (diachrone of historische spraakkunst). Daar de taalmiddelen van taal tot taal min of meer verschillen, kan in het vol...
M. J. Koenen's (1937)
v. -en; regels (met verklaring en voorbeelden) in methodische volgorde, volgens welke een taal gesproken en geschreven wordt; het leerboek met de regels: de Nederlandse spraakkunst.
John Kooy (1933)
(grammatica), de regels, die de verschijnselen in een bepaalde taal, zoowel als de spelling daarvan, beheerschen gewoonlijk onderscheiden in 2 afd.: etymologie (woordvorming) en syntaxis (de leer v/d zin of woordencombinatie).
Jozef Verschueren (1930)
(spra:k) v. (-en) 1. Eig. metodisch samenstel van regels om zuiver te spreken en te schrijven. 2. Metn. boek dat die regels bevat. Syn. grammatika.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
v., systematische beschrijving van de bouw van een taal, of het boek dat zo’n beschrijving bevat; equivalent van →grammatica.
J. Hagers (1910)
Spraakkunst - Juist genoeg. Spraakkunst om zuiver Nederlandsch te schrijven, een handleiding voor het handelsonderwijs en de praktijk, C. Schröder, f 0.75. Handelsstudieserie. Van der Laan & Co. ’s Gravenhage.
J.H. van Dale (1898)
SPRAAKKUNST - v. (eig.) de kunst van zuiver te spreken en te schrijven; — (thans) wetenschappelijke beschouwing van de zinnen en zindeelen, van de verandering en vorming der woorden en van de lettergrepen en letters; kennis der taalregels; de taalregels zelven; —, (-en), boek dat de taalregels bevat, grammatica.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel lid van Ensie en geniet van alle voordelen: