splijting
splijting - Zelfstandignaamwoord 1. het splijten Woordherkomst Naamwoord van handeling van splijten met het achtervoegsel -ing
Wiktionary (2019)
splijting - Zelfstandignaamwoord 1. het splijten Woordherkomst Naamwoord van handeling van splijten met het achtervoegsel -ing
Piet van der Ploeg (2007)
Divergerende afweerstrategie. Dit is het basisafweermechanisme bij mensen met een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Tegenstrijdige gevoelens ten aanzien van zichzelf of de ander kunnen door de persoon in kwestie niet geïntegreerd worden tot een geheel, maar worden afwisselend beleefd. De persoon heeft het gevoel of helemaal slecht of helemaal goed...
Getty Research Institute (1990)
splijting - Het loslaten van lagen, zoals een verf- of vernislaag van andere lagen of een laag van de ondergrond, of splijting langs zwakke vlakken in kristallijne materialen.
Van Dale Uitgevers (1950)
v., het splijten of gespleten worden; het uiteenvallen; het zich splijten: de splijting der cellen.
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
(geneesk.), * Schizophrenie. Ook bij → hysterie spreekt men wel van een splijting der persoonlijkheid en van het bewustzijn.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Splijting - merkwaardige eigenschap van vele kristallen om bij mechanische beïnvloeding, b.v. bij het aanbrengen van een slag, uiteen te vallen volgens platte vlakken, de splijtvlakken.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
v., het splijten of gespleten worden; (mineralogie) het gemakkelijk breken volgens bepaalde kristallografische vlakken (splijtvlakken).
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: