Wat is de betekenis van solitair?

solitair - Zelfstandignaamwoord 1. eenling 2. (biologie) alleen levend dier van een diersoort die in principe in kolonies leven solitair - Bijvoeglijk naamwoord 1. alleen levend Woordherkomst afgeleid van het Franse solitaire met het achtervoegsel -air Verwante begrippen kluizenaar, eenzaam

Eenzaam, teruggetrokken, maar dat klinkt nogal zielig. Met een vreemd woord (van het Franse ‘solitaire’) is dit mooi te verdoezelen. Dat zul je altijd zien: grote, drukke, kwebbelzieke families worden verspild aan solitaire types die er niks aan vinden, en ik, aan wie het zo goed besteed zou zijn, heb er geen. Het Parool, 14-06-99

[Fr. solitaire, van Lat. solitarius = alleen, eenzaam, van solus = alleen] I. zn 1. kluizenaar; 2. kluizenaarsvogel (uitgestorven); 3. enkele gezette diamant; 4. uit de kudde gestoten dier; 5. soort patiencespel (quadrille voor 1 persoon); II. bn eenzaam, afzo...

alleen levend; buiten de kudde levend dier; enkele ingezette diamant; kaartspel

afgezonderd, speciaal gezegd van een uit de kudde gestoten dier of van een mens die afgezonderd leeft.

(L., solus = alleen), alleenstaand op zichzelf, bv. solitaire dieren (tijger); ook wel bij normaal in kudde levende dieren (olifanten). Zijn meestal agressief: vallen sneller aan daar de gevaren groter zijn.

(Fr.), grote diamant of edelsteen, die alleen in een sieraad wordt gezet.

eenzaam, z.nw.: kluizenaar; afzonderlijk gezette diamant; soort patiencespel

eenzaam, gezegd van enkelvoudige afwijkingen (speciaal van de huid) die het enige verschijnsel vormen van een ziekte; of van een enkel (geïsoleerd) geval van een infectieziekte.