Wat is de betekenis van Socrates?

Het eerste deel van deze Griekse naam is de stam van saoein 'redden', vergelijk soos 'ongedeerd, veilig'; het tweede deel is kratos 'sterkte, kracht'. Naam van de bekende Atheense wijsgeer (469-399 voor Christus). Ook de naam van een Griekse kerkhistoricus in Constantinopel (omstreeks 380-omstreeks 450).

Socrates (469-399 v.Chr.) was de leermeester van Plato. Griekse filosoof die brak met de traditie van de natuurfilosofen en de sofisten. Socrates nam niet de natuur en niet retoriek als onderwerp van zijn filosofie, maar eerder de ethiek. Het goede, juiste leven en het nastreven van de deugd moesten centraal staan in het leven van een mens. Doo...

Ca 469-399 v. Chr. Mentor van plato en van verscheidene zogenaamde ‘Socratische scholen’ (Megarici, cynici, Cyrenaïci). Behalve voor militaire dienst heeft hij waarschijnlijk Athene nauwelijks verlaten. Hij werd terechtgesteld wegens ‘het bederven van de jeugd en het invoeren van vreemde góden’ (zie Plato’s Apologie van Socrates en het slot van de...

m Het eerste deel van deze Gri. naam is de stam van saoein 'redden’, vgl. soos 'ongedeerd, veilig’; het tweede is kratos 'sterkte, kracht'. Naam van de bekende Atheense wijsgeer (469-399 v. Chr.). Ook de naam van een Gri. kerkhistoricus in Constantinopel (ca. 380-ca. 450).

Socrates.

Gr. Sokra'tes, beroemdste philosoof der Oudheid (469—399), zoon van Sophroniskos, beeldhouwer te Athene, en Phainare'te, een vroedvrouw. In de Peloponncsische oorlog vocht hij dapper mee, redde o.a. bij Potidae'a Alcibi'ades het leven. Hij is de grondlegger van een nieuw tijdperk in de philosofle, de vader van de et...

is, m. de beroemde philosoof te Athene, tijdgenoot van Xenophon en Alcibiades, die (beschuldigd, dat hij het bestaan der goden loochende en de jeugd bedierf) genoodzaakt werd de gifbeker te drinken. Daarv. Sōcrătĭcus, Socratisch; plur. subst., Sōcrătĭci, ōrum, m. de leerlingen -, de aanhangers van Socrates, de Socratici.

(469-399 v.C.), Gr. wijsgeer. Een der belangrijkste figuren van de Gr. wijsbegeerte, die door zijn optreden nieuwe periode in het Gr. denken inluidde. Bijzonderheden over zijn leer en leven zijn ons slechts bekend door zijn leerlingen, vnl. Plato en Xenophon. Keerde zich tegen de praktijken der Sophisten*, en trachtte zijn medeburgers tot zelfdenke...

m. Grieks wijsgeer te Athene, 469-399 v. C.; van goddeloosheid beschuldigd, door de Areopagus tot de gifbeker veroordeeld; in de werken zijner leerlingen nl. van Plato en Xenophon spiegelt zich zijn wijsbegeerte ‘t zuiverst af.