Wat is de betekenis van SNARIG?

2024-04-25
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

SNARIG

bn. bw. (-er, -st;, (w.g.) 1. flink : ’t was snarig koud, bitter koud; 2. snedig, geestig.

Lees verder
2024-04-25
Groot woordenboek der Nederlandsche taal

J.H. van Dale (1898)

SNARIG

SNARIG - bn. bw. (-er, -st), aardig, geestig: een snarig meisje', ’t was snarig koud, bitter koud. SNARIGHEID, v.

2024-04-25
Nieuw woordenboek der Nederlandsche taal

I.M. Calisch (1864)

Snarig

Snarig, bn. (-er, -st), behendig, vlug. *-HEID, v. gmv.

Lees verder
toon meer resultaten

Gerelateerde zoekopdrachten