Wat is de betekenis van smikkel?

1) (1893) (Vlaanderen, inf.) mond; gezicht. 'Hou je smikkel!' 'Op zijn smikkel vallen'. Talrijke syn. in de volkstaal: babbel*; bakhuis*; bakkes*; bakoven*; bek*; boterhammenschuif*; boterschuif*; broodmolen*; eetklep*; eetplaats*; gaffel*; gaper*; gieber*; gofferd*; hapsnap*; kakelaar*; kakement*; klep*; klepper*; kuchmolen*; kwekker*; laadklep*;...

(Bargoens) Jood. Betekent ook ‘mond, gezicht’. Bij Moorman (ca. 1921) en Van Bolhuis.

In onconvent. taalgebruik voor: gezicht; ook: mond; bek, smoel, muil; - gewest. ook: kus, zoen. De plundering werd meer en meer baldadig. Een zatte kwibus trok er van door met bloeddruipende pols, van pijn verkrompen smikkel en vloekende kaken, BRULEZ 1950, 70. Ik zou wel iemand kunnen gebruiken, maar ge moet uwe smikkel kunnen toehouden CLAES 196...

m. (-s), 1. de handeling van smikkelen: aan de smikkel gaan; 2. (Barg. en Zuidn.) gezicht; mond : een smikkel trekken ; — houd uw smikkel, zwijg; 3. (Zuidn.) kus.

m. smikkels (Z.-N. gezicht); volkst.

('smikkəl) m. (-s; -tje) 1. Eig. het smikkelen. 2. Metn. gezicht : een trekken.