Wat is de betekenis van Serafijn?

serafijn - Zelfstandignaamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) bepaalde engel Woordherkomst Herkomst: Hebreeuws (vernederlandste vorm), letterlijk: afleiding van 'saraf/seraf'

Serafijn, engel van de hoogste rang, die in Gods nabijheid lofliederen zingt; (fig.) persoon die op een engel lijkt. De profeet Jesaja zag God op zijn troon zitten; hij schrijft daarover: ‘Boven hem stonden serafs. Elk van hen had zes vleugels, twee om het gezicht en twee om het onderlichaam te bedekken, en twee om mee te vliegen’ (Jesaja 6:2, NBV)...

In de middeleeuwse kunst een rode engel met zes vleugels - zonder ogen erop. Zie cherubijn.

[v. Hebr. mv seraphim als ev beschouwd] seraf.

een van de negen → koren der engelen.

in. (-en), seraf.

m. serafijnen (Lat. serafinus; zie s e r a f).

('fijn) m. (-en; -tje) [Hebr. seraphim, brandende] engel uit het hoogste van de negen engelenkoren, met zes uitgespreide vleugels afgebeeld.