sensus
volkstelling; opgawe.
Wat is de betekenis van SENSUS?
Woordenboek Nederlands -Latijn
Dr. J.F.L. Montijn (1949)
Sensŭs
ūs, m. I. het waarnemen, waarneming, beschouwing, ut oppidanos a sensu eius (operis) averteret, Curt. II. praegn., waarnemingsvermogen, a. het physieke: gewaarwording, gevoel, voluptatis sensum capere, Cic.; zintuig, s. videndi, audiendi, Cic., s. oculorum atque aurium, Liv., res subiectae sensibus, Cic....
Latijns-Nederlandsch Lexicon
Stephanus Axters (1937)
SENSUS
1. Zintuig, zin. Sensus ... consistit in quadam proportione organi, S. THOMAS, COMM. IN IT DE ANIMA LEGT. 24, De zintuigen komen op een geëvenredigdheid van de organen neer. — Est... sensus quaedam potentiapassiva, quae nata est immutari ab exteriori sensibili, s. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 78, A. 3, C., De zintuigen zijn...
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
sensus
m. (Lat. zin: gewaarwording; verstand): sensus communis a) algemene mening, b) gezond verstand.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
sensus
('sensus) m. [Lat. < sentire d. i.] I. Eig. (niet gebruikt in het Ned.) zinnelijke gewaarwording. II. Metf. intellektuele gewaarwording, het denken, verstand. III. Metn. 1. [van I] zin(tuig). 2. [van II] verstand(svermogen).
Gerelateerde zoekopdrachten