schoonheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: schoon-heid 1. het mooi zijn ♢ we bewonderden de schoonheid van het landschap 2. een mooi meisje of een mooie vrouw ♢ zijn vriendin is een schoonhei...

Eigenschap van een object die aanleiding geeft tot genot of bijval, waarbij de laatste rechtvaardiging behoeft in termen van de eigenschappen van het object. De term wordt in de huidige esthetica meestal vermeden als zijnde te eng, tenzij hij kunstmatig wordt uitgebreid tot esthetische waarde als zodanig; ook lelijkheid kan gewaardeerd worden, zoal...

v. (-heden), 1. de eigenschap van schoon te zijn, van personen en zaken; ook als algemeen begrip (categorie): de eredienst van de –; 2. eigenschap die ertoe bijdraagt een persoon of zaak schoon te doen zijn; een kuiltje in de kin geldt als een van de zeven schoonheden, een van de bijzondere lichamelijke eigenschappen; 3. bijzonder knap van ui...

als transcendentale eigenschap (een eigenschap, die aan het zijnde als zijnde toekomt) bestaat hierin, dat al wat is, overeenkomt met de goddelijke Idee, volgens welke het wordt geschapen, en dat het juist zó is als God wil dat het is. Schoonheid als eigenschap van iets, dat uit artistieke ,,scheppings”-macht is voortgekomen, moet vanu...

v. (...heden), 1. de eigenschap van schoon te zijn, van personen, stoffelijke en onstoff. zaken: ook als alg. begrip (categorie): de eredienst der schoonheid; — (collect.) het geheel der dingen die schoon zijn: schoonheid voortbrengen; 2. eigenschap die er toe bijdraagt een persoon of zaak schoon te doen zijn: de schoonheden...

➝ Schoon.

Hoewel door Gods bestel de zin voor ’t schoone veel sterker bij de Grieken dan bij Israël uitkomt, terwijl de religieuze zin zich bij dit laatste volk veel krachtiger dan bij het eerstgenoemde uitsprak, meene men daarom niet, dat Gods Woord afwerend tegenover ’t schoone staat. De Bijbel is zelf een gewrocht van uitnemende schoonhei...

zie Aestletiek.