Wat is de betekenis van schande?

schande - zelfstandig naamwoord uitspraak: schan-de 1. wat men sterk afkeurt ♢ het is een schande dat hij dat kind slaat 1. ergens schande van spreken [er afkeurend over spreken] Zel...

De zelfverwensing wat of o (honderd) duysent schangden, waarmee men alle denkbare schande over zich afroept als men de waarheid niet spreekt, werd tot een uitroep. De vorm schangden is een gevelariseerde vorm, waarbij de d behouden is. Beperkt tot de 17de eeuw. Ook is overgeleverd de bastaardvloek by gantsch schande...

(de), (ook.) iets dat als schandelijk (oneervol) beschouwd wordt, i.h.b. armoede. Ze zeggen, dat een moeder is, sribikrosi [S] dekkleed tegen schande. Maar is er één die mij de schande dekt, ik, die zelf de schande van mijn kinderen probeer te dekken? (Cairo 1976: 103).-: schande geven (gaf, heeft gegeven), te schande maken. Sjaak hee...

s., skande; het is —, it is skoof en skande; iem. — aandoen, immen in kroan opsette, op 'e holle sette.

schande; eerloosheid; smaad.

...

v., g. mv., 1. staat van oneer, toestand van vernedering in de burgerlijke samenleving: tot schande strekken; in schande leven; zijn familie schande aandoen; (spr.) door schade en schande wordt mem wijs; zijn eigen schande niet kunnen verzwijgen; 2. iets dat tot oneer en vernedering strekt: die schande wilde hij tot...

('schandə) v. [~ schaamte, wsch. onder invloed van schandaal] 1. Eig. staat van oneer: iemand in brengen; tot verstrekken; zijn familie aandoen; ergens met schade en uitkomen; met schade en wordt men wijs. ➝ gebrek. 2. Metn. wat tot schande strekt: dat kind was voor hem een -, die men verstopt; er steekt geen in; een eeuwige -. Gez. duizendma...

’s Menschen eer behoort tot de rijkste levensgoederen. Wij kunnen desnoods alles prijsgeven, indien de persoonlijke eer slechts behouden blijft, overeenkomstig het spreekwoord : P honneur est sauf! In het duel, hoe afkeurenswaardig ook, blijkt inzonderheid, dat de eer zelfs in sommige kringen hooger dan het leven zelf geacht wordt. Maar ook v...